نهایت تاثیری که یک رمان یا یک شعر یا یک فیلم یا هر محصول فرهنگی دیگری می‌تواند داشته باشد پنج دقیقه است. این را مصطفی مستور برای جواب اینکه "ادبیات بیشتر در اجتماع تاثیر گذار است یا سینما" می گفت. برای من عجیب بود که مصطفی مستور تاثیر گذاری محصولات فرهنگی را بر اجتماع در حد صفر بدوند.

می‌گفت: اگر شعر می‌توانست بر اجتماع تاثیر گذار باشد، در قرن بیستم هفتاد میلیون نفر کشته نمی‌شدند. فلان قدر آدم از گشنگی نمی‌مردند. بهمان قدر کودک عنوان کودک طلاق را یدک نمی کشیدند. و ... .

می خواست بگه شما که داستان می‌نویسید انتظار نداشته باشید که همه‌ی دنیا منتظر انتشار کتابتون باشند که دیگه توی دنیا جنگی نباشه و هیچ گرسنه‌ای توی سرما و زیر بارون نخوابه و ... . 

از کیش لوفسکی نقل می‌کرد که میگفت ((من همه‌ی انتظاری که از ده فیلم های فرمان دارم اینه که مادر و دختری که توی خونه باهم قهر هستن پنج دقیقه به هم بخندند و لا اقل هم دیگر رو تحمل کنند. این برای من کافیه. هر چند می‌دونم بعد از این پنج دقیقه باز همون آش و همون کاسه))

.................................................................................
نتیجه گیری اخلاقی:‌ وبلاگ من نمی تواند جلوی قتل و غارت را بگیرد.
                            وبلاگ من نمی تواند جلوی کشت و کشتار را بگیرد.
                            وبلاگ من نمی تواند جلوی فقر و فاصله‌ی طبقاتی را بگیرد.
                            وبلاگ من نهایتاً می‌تواند یک وبلاگ باشد. همین