اول اینکه خیلی ممنون بابت اون همه ابراز مهر نسبت به ادامه‌ی کار وبلاگ و نسبت به نویسنده‌ی این وبلاگ و نسبت به تکانیده شدن این وبلاگ و ...!!!
....................................................

دوم اینکه علت تکانیده شدن همیشه تار گرفتنیدن نیست. که البته در این مورد بود .
....................................................

سوم اینکه وبلاگم رو نقد کردند .
از قبل ترش می‌گم . 
چند هفته‌ای میشه که به همت دفتر توسعه‌ی وبلاگ دینی، سِری جلساتی رو شروع کردم "کردیم" به عنوان جلسات هفتگی نقد وبلاگ. هر هفته وبلاگ‌ی که قرار‌‌ ِ هفته‌ی بعد نقد بشه رو مشخص می‌کنیم و تو طول هفته وبلاگ رو دقیق مطالعه می کنیم و پنج شنبه ها ساعت ده تا دوازده با حظور مدیر وبلاگ نقد اون وبلاگ نقد می‌شه .
اینکه چرا نقد باید حظوری باشه و مگه وبلاگستان فضای مجازی نیست و مگه وبلاگ یک صفحه‌ی شخصی نیست و به کسی چه و اصلا چه لزومی به نقد گروهی هست و چرا اعلان نکردم "نکردیم"؛ دلیل داره. 
هر کس دوست داره در این جلسات شرکت کنه خبر بده . 
می‌گفتم . البته نمی‌گفتم، می‌نوشتم، حتی نمی‌نوشتم، می‌تایپیدم. خلاصه اینکه نقد شدیم . نقد سنگینی هم شدیم. از ریخت وبلاگ بگیرید تا لوگو تا شیوه‌ی نوشته ها تا موضوع ها تا طولانی نوشته ها تا گنگ و معما وار نوشته ها تا تار بستن ها تا سوت و کور بودن ها کلاً تکانیده شدیم اساسی.
این شد که تصمیم به تکانیدن گرفتیم که مایلی اثاره.
....................................................

تکانوندنا و ما یلی اثاره.