< language=Java> سلام عليكم..

اول: اين بدهكاري به خدا هم جاي خوشحالي داره و هم جاي تاسف(بخون شرمندگي).!

خوشحالي از اين باب كه خب خدا به رحمت خودش ازت مي گذره و قضيه يه جورايي ماسمالي ميشه. اما تاسف و شرمندگي از اين بابت كه خب حالا اون خداست و رحمانيت (ببين رحمانيت ها.! نه رحيميت. ميگيري كه؟!) داره. تو چرا اينطوري بندگي مي كني كه بري مشمول اين مدل رحمتش؟

ما كه از اين بدهكاري ها اينقدر به خدا و بندگان خدا داريم كه گاهي مي ترسم رحيميتش هيچ وقت شامل حالم نشه..

دوم: نگران اون آقا شتره هم نباش. خودش به موقع پيداش ميشه.!

سوم: ما بي معرفتيم و خيلي وقته اينطرفا نيومديم حالي بپرسيم. يعني باور كنم شما هم از اخلاق بد ما بهره برديد؟

چهارم: اسعد الله ايامكم..

يازهرا(س)./